Lees hier de overweging van de viering in Hunsingoheerd van 8 maart 2024!

OVERWEGING  HUNSINGOHEERD  vrijdag 8 maart 2024 

Hosea 14,2-10; Marcus 1, 28b-34

Menig kind kun je er blij mee maken – met een toverstafje, een goochelstokje en de o zo bekende uitspraak: hocus pocus Pilatus pas, ik wou dat ik…… was!

En het is altijd een verrassing te horen wat iemand daarbij invult….

Omdat onze wensenlijstjes tegenwoordig niet meer zo groot zijn als vroeger –iedereen kan ongeveer alles kopen wat hij zou willen en – eerlijk is eerlijk – hoe langer je leeft, hoe minder je nodig hebt, hoe minder we doen aan toverwensen, maar toch…! Maar toch… er is altijd wel iets te verlangen, er is altijd wel iets in ons dat we anders zouden willen, waar we verdriet van hebben, wat je ongedaan zou willen maken, of wat het leven zóveel beter zou kunnen maken…

Hadden we maar zo’n stokje, konden we af en toe maar toveren dat we geen hulpmiddelen nodig zouden hebben, geen rollator, geen gehoorapparaat, dat we nog even 30 jaar jonger waren, dat je die pijn of diabetes of die blindheid eens kwijt zou zijn… al was het maar een weekje…

Maar we weten allemaal dat dit soort wensen niet vervuld worden… net als een kind misschien graag superman of een geleerde professor of de beste voetballer van Europa zou willen zijn…maar elk kind weet dat het niet gebeurt.

En toch… als we bidden, als we lezen vandaag uit die wat moeilijker gedeelten uit de Bijbel, zowel uit het Oude als het Nieuwe Testament, dan is er ook iets in ons dat ons doet verlangen naar betere tijden, dan zou je even ergens op willen slaan om de wereld te veranderen, om alles wat oorlog en geweld is, uit te bannen, wég te toveren en die grote wereld die zo rijk is aan lelies en koren, aan bomen e groen, te maken tot één Koninkrijk van God, waar geen strijd is tussen Poetins en Netanyahu’s, tussen Bidens en Trumps of Orbans of Erdohans, maar waar God regeert en waar iedereen van goede wil is. Wat zou het fijn zijn als we al het kwaad uit de wereld konden weg-goochelen, in een mouw of hoge hoed konden laten verdwijnen om weer wat zorgelozer te leven. Wat zouden we dan anders tegen God en de wereld aankijken.

Hosea, de profeet, in de eerste lezing, zegt l dat het volk eindelijk haar hoofd eens moet buigen, eindelijk eens verstandig wordt. Maar we zien het in de wereld: mensen zijn koppig en… daar red je het niet mee, zegt de profeet.

Maar…tover dat maar eens weg!

De lezingen van deze dag, zoals ze vandaag overal in de katholieke kerken van de wereld en in de kloosters worden gelezen, ze lijken ons erg te ontmoedigen maar misschien valt het ook wel mee…  Want diep in ons hart weten we goed dat ‘toveren’ niet bestaat, maar dat anderzijds: bij God álles mogelijk is.

Dat de meesten van ons ook de ervaring hebben dat het altijd nog minder kan en dat het soms ook zomaar veel beter kan worden. En ieder van ons weet dat liefde wonderen doet – en wonderen bestaan, omdat God liefde is. Maar natuurlijk vraagt dat in deze 40dagentijd wel iets van ons: het vraagt minstens om onze naaste nét zo lief te hebben als onszelf.

We zijn samen op weg naar Pasen – en voor velen van u valt het niet alleen maar mee: je kunt niet wat je vroeger kon, de dagen en de winters duren lang en je kunt soms niet begrijpen dat mensen om je heen, soms ook eigen kinderen, God hebben losgelaten en zichzelf een heel ander leven hebben getoverd. Maar ook hier geldt: God laat ons niet alleen, God laat ook de nieuwe generaties niet alleen, God laat onze wereld niet los.

Natuurlijk kan Hij ons op deze vrijdagmorgen niet even nieuwe knieën, heupen, oren en ogen geven, geen energie voor een 42-jarige, maar wel de rust en het vertrouwen dat onze wereld ooit kan worden omgetoverd tot een koninkrijk van vrede. Hij kan ons maken tot mensen die dankbaar zijn en vertrouwen hebben en die met liefde zorgen voor elkaar en voor de aarde.

Misschien is het tóch wel zo… hocus pocus Pilatus pas, ik wou dat God er nu al mee begonnen was! Amen.