Lees hier de overweging van 25 februari 2024!
OVERWEGING 2e zondag 40 dagentijd B – 24-25 februari 2024
Genesis 22, 1-2.9a.10-13.15-18; Romeinen 8, 31b-34; Marcus 9, 2-10 geldkistje…
Je hoort het o zo vaak zeggen in de sportwereld, zeker vorige week nog na de schaatswedstrijden, atletiek/hardlopen, zwemmen: “ik heb alles, alles gegeven” – van de schaatsers Irene Schouten, Joy Beune en Kjeld Nuis tot de hardloopster Femke Bol, zwemsters, wielrenners en nog veel méér… juist mensen die solo grote, persoonlijke, hooggekwalificeerde prestaties moeten leveren, die weten dat ‘iets bereiken’ grote offers vraagt, grote inspanning, dat het ‘steeds de grenzen verleggen’ is en vooral het doel in het oog houden, erin geloven dat je het redt en kunt, die zeggen dat.
Ik heb alles gegeven… Knap, ontzettend knap…
Álles geven – dat is een bijzondere uitspraak… wij denken bij alles geven aan je je geld of je leven, en het is een oude gewoonte om je geld en je belangrijkste papieren en documenten in je geldkistje of kluisje te bewaren… dit is dan alles wat je hebt… dat geef je niet weg.
En er is iets bijzonders met dat alles geven: als mensen helemaal uitgeput en óp zijn van hun prestaties, en als ze dan zien welke tijd ze geschaatst, gelopen, gezwommen hebben of de top van de berg hebben bereikt, dan stralen ze… dan verandert hun gezicht en is alle moeheid meteen weg… heel wonderlijk.
Zo zouden we vandaag ook aan kunnen kijken tegen de verhalen in de lezingen van deze viering: Het griezelige verhaal van Abraham die op een berg zijn zoontje Isaak vastgebonden offer aan God moest opdragen, dat roept niet alleen weerstand en afgrijzen op, maar ook het gevoel van: o neeeeee… eindelijk een kind gekregen op late leeftijd en dan? Waar is die engelbewaarder waar Marco Schuitemaker in zijn lied zo zeker van is? Gelukkig róépt een engel van God de Heer Abraham óp het kind niets te doen, het was maar een test, maar het gaat hier wel om ‘alles willen geven’. Wat heb je over voor?
We schrijven de 40 dagentijd en juist in deze vastentijd vraagt het leven en ook ons geloven iets méér van ons: ‘verandering’ zegt ons het Vastenaktie-project: maar dan zó dat niet alleen wíj veranderen – meer gericht zijn op God, op de naaste, minder alles eerst naar onszelf toetrekken, maar… ook ‘alles geven voor’… zoals ouders dat doen voor hun kinderen, zeker als die ziek zijn of een dure studie kunnen volgen, zoals mantelzorgers dagelijks doen, of – zeker in dit weekend nu de oorlog in Oekraïne al jaar duurt – zoals strijders op het slagveld dat doen voor hun land, hun volk – Dat is méér dan je geldkistje afgeven, dat noemden we altijd ‘een offer brengen’, maar in onze tijd klinkt dat niet meer populair… je iets, heel veel ontzeggen om iets te bereiken: die bergen uit de lezingen vandaag… Heftig. Wat overkomt mensen soms… zoals deze week het 17-jarige meisje in Winsum dat werd omgebracht… welke berg moeten die ouders op? Hoe kunnen zij adem happen?
We volgen vandaag Jezus op de hoge berg Tabor en zijn leerlingen zien twee gestalten naast hem: Mozes en Elia, de belangrijkste figuren uit het Oude Testament die de wet en de profeten vertegenwoordigen. Ging het over wat Jezus wilde bereiken?
Marcus benadrukt in zijn evangelie dat Jezus de wet en de profeten zal vervullen alles te geven: Hij zal Gods woorden waarmaken om de mensheid te redden: In Jezus’ lichtende gestalte daarboven zien we dat Jezus zijn opdracht niet ziet als een treurige taak, maar net als Abraham vol vertrouwen doorgaat met Gods belofte als motivatie.
Zijn geldkistje is een volle: hij geeft alles– is het ergens goed voor?
Zeker, Jezus zal later als misdadiger worden omgebracht, niet voor niets.
Alles gegeven… Zoals ook vandaag mensen alles geven: De oppositieleider Navalny in Rusland is een nieuw voorbeeld daarvan voor alle tijden die nog komen. Het leven lóópt vaak niet goed af, maar… niet alles wat je geeft, is voor niets geweest. De lezingen vandaag vertellen ons hoe in feite elke mens in het leven op de proef wordt gesteld. Je geld of je leven? Is ons geloof sterk genoeg dat we alles willen géven? De vragen ‘Waarom doet God mij dat aan?’ en ‘Waarom heb ik dat?’ die helpen niet verder! We wéten gewoon dat pijn en lijden deel zijn van het leven, we hebben allemaal bergen te beklimmen. Een leven van ‘alleen maar gelukkig zijn’ bestaat niet. Niemand is nóóit ziek, niemand heeft nooit tegenslag en niemand is onsterfelijk. We kunnen op dit moment dankbaar zijn dat we niet in Oekraïne of in Gaza geboren werden, of in Zimbabwe of in een land waar de inwoners kreunen onder armoede en dictatuur. Het voorstel van Petrus om op de berg te blijven, weg van de realiteit, gaat niet op: het is niet altijd vakantie en je geldkistje is ook maar tijdelijk: Een stem uit de hemel, die engel, engelbewaarder, wijst hem terecht: Petrus, het leven is alles geven, het is ook twijfelen, dragen, afzien en dan zien waar je het allemaal voor doet. Het leven is altijd weer afdalen naar de wereld en de werkelijkheid van elke dag. Onze kistjes zijn niet allemaal even vol en zwaar. Maar we hebben iets te geven…en we dóén het ergens voor… en we glanzen en stralen als t goed gaat. Dat is het antwoord: al het goede dat je doet, het is nóóit voor niets. Amen.