Lees hier de overweging van 14 april 2024!
OVERWEGING 3e zondag van Pasen B – 13 en 14 april 2024
Handelingen 3, 13-15.17-19; 1 Johannes 2, 1-5a; Lucas 24, 35-48
UH – Ik had een kleurdoos met schitterende felle en heldere kleuren. Ik had een kleurdoos… Sommige kleuren warm, andere heel kil…
Ik had géén rood voor het bloed van de gewonden
Ik had geen zwart voor de tranen van de kinderen die hun ouders kwijt waren, ik had geen wit voor de handen en de gezichten van de doden
En geen geel voor het hete zand.
Maar ik had oranje voor het plezier in het leven,
Ik had groen voor de bloemknoppen en de vogelnestjes
En blauw voor het stralen van de heldere hemel
En roze voor dromen en voor rust.
Toen ben ik gaan zitten en heb ik geschilderd: DE VREDE.
Op een wat rustiger moment heb ik me er wel eens in verdiept – in het schilderen van iets of iemand – ik kom zoveel mensen tegen of heb ook al zoveel mensen uitgeleide gedaan die op latere leeftijd zomaar tot prachtige schildertechnieken kwamen en prachtige kunstwerken maakten voor hun kinderen – niet om aan Project Rembrandt mee te doen, maar gewoon om te zien of je iets van je gemoedstoestand, van waar je van droomt, ook op doek te kunnen zetten…
net als mensen dat ook kunnen met crèmetjes en verfjes op gezichten…schoonheidsspecialisten, visagisten… iets mooi maken… Het is er wat mij betreft nog nooit van gekomen… maar… alleen dát al…
Als we de lezingen van deze zondag nóg eens en nóg eens door ons heen laten gaan, dan komen we, bijna onbewust uit bij het woord waarmee Jezus na Pasen aansluit en binnenkomt bij zijn vrienden: VREDE ZIJ U. Jezus komt binnen bij een groep leerlingen die, net als wij trouwens, dachten: hallo, wat is er nu allemaal van wáár van dat verhaal van zijn verrijzenis? Wat kun je geloven? Is het nepnieuws?
En dan heeft Jezus maar één antwoord: raak me maar aan en kijk naar me en laten we samen eten, dan weet je dat ik een mens ben, gewoon een mens, en dat ik naar de wereld ben gekomen om die wereld mooier te maken, mooier te tekenen.
Kijk, natuurlijk begrijpen wij allemaal dat, als we de beelden zien van de kapotgeschoten straten, van kinderen en ouders die huilen om hun geliefden, dat het ‘project Jezus’ nog lang niet is gelukt – die luchtaanval van Iran op Israel vannacht helpt ook niet – maar als we de penselen zouden pakken om iets te schilderen wat tot die mooiere wereld zou kunnen leiden, dan is het wel ‘menselijkheid’, VREDE, dan is het: zorgeloos kunnen dromen en de rust om na je te denken over je eigen leven en waar jij de accenten wilt leggen, hoe jij je éígen wereld al mooier maakt…laten we het niet alleen tekenen óf schilderen met onze kleurdoos, maar met ons leven.
We noemen dat woord best vaak: menselijkheid. Het woord duikt op in rapportages, in adviezen of in kritische commentaren. Er is ontzettend veel behoefte aan menselijkheid: aan het vertrouwde gevoel van respect en aandacht, zachtheid, medeleven. Geen wonder dus dat we daar meer van willen. Het gaat Jezus vóór alles hier om menselijkheid. Daarom komt hij ook binnen met de woorden: VREDE ZIJ U. Ja, je kunt menselijkheid wel uittekenen in je leven thuis, in de zorg, in de samenleving, maar de praktijk is lastig
In de EERSTE LEZING horen we harde woorden van Petrus waarmee hij de joden verwijt dat ze Jezus verstoten hebben en overgeleverd aan Pilatus. Het is wel waar wat hij zegt, maar de vraag is of hij dat wel mag zeggen, want wat heeft hij zélf gedaan? Jezus driemaal verloochend en een paar dagen later bij het lege graf, snapte hij er ook niets van.
Niets menselijks is Petrus vreemd.
Bovendien, jarenlang hebben de apostelen met Jezus samengeleefd, ze hebben zijn woorden gehoord, zijn daden gezien, hoe Hij menselijk met mensen omging, mensen aansprak en bemoedigde, aandacht had voor rijk en arm, jong en oud, ziek en gezond, machtig en onderdanig. Hoe Hij zieken genas, zondaars bekeerde, liefde gaf. Ze kunnen hem uittekenen, maar… na zijn verrijzenis herkende niemand Hem toen Hij in levenden lijve aan hen verscheen. Met het laten zien van zijn doorboorde handen en voeten en met zijn vraag om iets te eten, zegt Hij: laten we in vrede met elkaar leven, geloof me dat ik altijd bij jullie ben, dat er altijd tekens zijn van mijn aanwezigheid. Natuurlijk is de verrijzenis een moeilijk uit te leggen verhaal, maar we kunnen de verrezen Jezus wel uittekenen door zelf de wereld om ons heen menselijker te maken, door elkaar te troosten, te bemoedigen en door óp te staan, als anderen het niet meer kunnen. Daar begint de vrede, die wereld waarvoor Jezus zijn leven heeft gegeven. Nee, je hoeft niet goed te kunnen tekenen, geen ster met het doek te zijn, om Jezus te laten zien in ons leven van elke dag. Amen.