Preek van 19 september 2021

Deze week de overweging bij de startviering van de Heilige Nobertusparochie, de “andere” parochie van Pastor Hamersma.

OVERWEGING  STARTZONDAG  HEILIGE NORBERTUSPAROCHIE 19-9-2021

Lat – Wijsheid 2,12.17-20; Jakobus 3,16-4,3; Marcus 9,30-37

Het toverwoord in deze maanden van het jaar 2021 – naast Afghanistan en alle corona-maatregelen en versoepelingen, is wel wonen, bouwen… De protesten over gebrek aan huizen zijn niet van de lucht. Alleen dááraan al is duidelijk te merken dat onze wereld langzaam terugkeert na een hele tijd ‘alles anders’, ‘blijf maar in je holletje’ en talloze onmogelijkheden. Mensen willen weer bouwen, en heel letterlijk staan de latten, de dakpannen, het bouwmateriaal op veel erven, op lege plekken in onze dorpen en steden, klaar om te beginnen. Bouwen…het hout is niet aan te slepen en wordt onbetaalbaar, het is bijna een wedstrijd, net zoals inmiddels ook de competitie in sport- en kaartclubs weer is losgegaan, er weer om het hardst wordt gereden in het verkeer en iets van het ‘oude normaal’ weer aan het terugkomen is. En er worden weer doelen gesteld: het slagingspercentage in het onderwijs, de cijfers in de zorg, de klimaatdoelen dagelijks in het nieuws, de vluchtelingenopvang vraagt om getallen en mogelijkheden: de lat ligt hoog. Wat willen we bereiken? Wat is haalbaar?

Hoe scoren we het beste? We willen alles en denken dat we alles kunnen en…de samenleving vraagt dat ook van ons.

En heel persoonlijk ook: Iedereen moet het ver brengen, de hoogste lat bereiken, je onderneming moet succes boeken, je moet goed verdienen en voor jezelf kunnen zorgen. Mislukking, tegenslag, twijfel en opgeven worden niet geduld, in alles lijken we de beste te moeten zijn. De lat ligt écht hoog. Dat klinkt veeleisend en dat is het ook, met als gevolg dat er nooit zoveel pillen werden geslikt als vandaag, dat een burn-out bijna even normaal klinkt als een flinke griep en dat veel mensen niet meer kúnnen, ziek worden of het psychisch moeilijk hebben…De lat ligt hoog en de prijs die we ervoor betalen, ook…

Nee, dat verzinnen wij hier niet, dat vind je in de media terug, in de gesprekken met mensen – én ze refereren naar de lezingen van vandaag…

In de eerste en tweede lezingen klinken ook woorden als aanklacht, lauwheid, proef, naijver, eerzucht…dat helpt allemaal niet.

Als dan in het evangelie Jezus’ boodschap klinkt dat je dienaar moet zijn van allen, dan zou je helemaal alles uit je handen laten vallen, niet alleen omdat dit helemaal tegen de trend van onze tijd ingaat, maar vooral omdat die lat helemaal veel te hoog ligt. Want de laatste zijn en de dienaar van allen is niet zomaar wat… Het breekt je bij de handen af… We zijn immers geen heiligen, we hebben onze zwakheden en gebreken, we hebben nood aan rust en vrije tijd – maar tegelijkertijd: natuurlijk zijn we in staat tot aandacht voor mensen, tot een luisterend oor, een warm woord, een compliment…  Dat zal de wereld niet redden, maar het draagt wel bij aan het welzijn van mensen, aan vrede op aarde. Niet onbelangrijk. Dit weekend wordt in de Kerk Vredeszondag genoemd – en deze maand (u las het) wordt de periode van de schepping gehouden, al sinds een oproep van de Wereldraad van kerken sinds 1997. En die oproep tot inspanningen om de vruchten van de aarde te delen – houdt in: bouw aan de aarde als ons gemeenschappelijk huis. Delen? Waarom en voor wie? Jezus zegt: Kijk naar een kind! Je doet het voor kinderen die geboren worden en opgroeien, je doet het voor een goede toekomst voor de volgende generaties…wat hebben die nodig? Moeten ze groot en succesvol en de beste worden of eerst en vooral gezond en gelukkig? Waar bouwen we aan? Hoe bouwen we aan een wereld en dus ook aan een Kerk, aan een parochie, waarin ‘dienen’ hoofdzaak is en het welzijn van de naaste altijd vóórgaat? Welke lat leggen wij voor elkaar klaar?

De eerste lezing uit het in het Grieks geschreven boek Wijsheid uit de laatste eeuw voor Christus– beschrijft hoe wijsheid beginsel is voor rechtvaardigheid –een rechtvaardige bouwer hoeft niet bang te zijn voor de toekomst, als hij maar standvastig op God blijft vertrouwen. Eerlijkheid, gerechtigheid, dat is waar ook Jakobus over schrijft in zijn brief, ze zijn een vrucht van de vrede – en met een houding van fanatisme om de grootste, de beste, de rijkste te zijn, ga je je doelen niet bereiken. 

In deze roerige tijd in de geschiedenis voor Kerk en wereld – verlangt God van ons, mensen, dat we niet zouden leven voor onszelf maar voor anderen.

Niet alleen onszelf dienen, niet alleen ons inzetten voor onszelf, maar voor het Rijk van God, voor de wereld zoals God hem ooit heeft bedoeld. En als Kerk, als kerken, als geloofsgemeenschap, krijgen we de bouwmaterialen aangeleverd… en nee, ook als Norbertusparochie hoeven we geen grote kastelen te bouwen, hoeven we niet af te breken, maar willen we eerst en vooral hout aandragen om te zorgen dat we weer in beweging komen – voor de aarde, ons gemeenschappelijk huis, voor Gods Kerk op aarde, waar wij plekjes van beheren, – en nee, ik onderschat niet, hoor…het zijn geen kleine plekjes, het zijn prachtige kerken, mooie gebouwen, prima onderhouden houtwerk – alle complimenten….bouwwerken uit het verleden (kaft) die toekomst schrijven voor de gelovigen van deze streek…. Maar…als we iets leren van deze tijd – laten we de lat niet te hoog leggen, niet te zware eisen stellen zodat we elkaar gezond houden en ieder op eigen wijze meetimmert. Zo willen we dit nieuwe kerk-en werkjaar met u starten – en ja, wij willen graag als pastores ook mee-bouwen – pastoor Buter als priester (al de helft van een kwart eeuw), ik als pastoraal werkster, met onze eigen capaciteiten, inzet en beschikbare uren – heel verschillend – maar we werken aan hetzelfde bouwproject.

Er was even geen startzondag: de wereld stond bijna stil, de kerken waren akelig leeg…langzaam komt het leven weer op gang, ook het kerkelijk leven…

Wat zou het fijn zijn als we op die prachtige wereld van God, zonder naijver en ergernis, vredelievend en met het oog op kinderen en de toekomst, van ons Norbertushuis een thuis kunnen maken dit komende jaar.

Veel vreugde, vrede en zegen gewenst. Amen.