Preek van 18 juli 2021

PREEK 16E ZONDAG DOOR HET JAAR B Terschelling, 18 juli 2021

Jeremia 23, 16; Marcus 6, 30-34   fietsreflector

Terschelling is een fiets-eiland geworden… en Nederland een fiets-land…

Daar doet het corona-virus en alle beperkende maatregelen nog een schepje bovenop. Wat zou je met fietsen in de nacht moeten zonder ‘reflector’?? 

Grappig, het woord ‘reflector’ komt van ‘reflectere’ ombuigen, weerkaatsen van licht of geluid maar ook het ombuigen van je eigen gedachten.

We weten allemaal: Door een reflector aan de bagagedrager van jouw fiets te bevestigen, zorg je ervoor dat andere verkeersdeelnemers jou zien in het donker.

In al onze druktes om juist op vakantie te kunnen en om kilometers te kunnen maken, worden we vandaag niet gewezen op de reflector, maar op ‘reflectie’. Jezus wijst op het belang voor zijn leerlingen om op een rustige plaats bij hem te zijn. Alsof ook zij als groep – net als in die lange coronatijd – eronder geleden heeft om wekelijks niet samen te kunnen zijn en ook rustig, stil te kunnen zijn. Jezus nam met zijn leerlingen de boot om naar de eenzame plaats te varen.

Tijd voor reflectie, bijna letterlijk: tijd om ‘om te buigen’, te bezinnen.

Daar zet Jezus op in.

De korte Marcusevangelietekst geeft ons twee keer een blik in de herderlijke zorg van Jezus. Zijn eerste zorg is dat zijn leerlingen terugkwamen van hun zending: ze worden hier ook voor het eerst ‘apostelen’ worden genoemd. Zijn tweede herderlijke zorg is de vele mensen die hem opwachten aan de overkant van het meer op een eenzame plaats. Hoogtepunt van reflectie!!

Natuurlijk zullen ze even gedacht hebben: Daar gaat onze vrije dag, daar gaat onze rust. En wat doet Jezus? ‘Hij voelde medelijden met de menigte, want zij waren als schapen zonder herder, en Hij begon hen uitvoerig te onderrichten.’ Zo verwoordt de evangelist Marcus het. De mensen die hen opwachten zijn dus als schapen zonder herder. Verwonderlijk is dat niet, want ze kreunen onder de politieke overheersing van de Romeinen en de religieuze overheersing van de hogepriesters en de farizeeën. Ze worden aan hun lot overgelaten, ze zoeken aandacht, ze zoeken hulp. Misschien is het precies dát wel wat mensen zoeken die een kerk opzoeken, of die ons aanspreken bij de boot of bij de visboer. Reflectie! Zij vragen ons dat wij ‘weerkaatsen’ wat ons bezig houdt als christenen… Misschien hebben ze hulp nodig. Misschien vragen ze aandacht. Misschien willen ze hun verhaal eens kwijt. Misschien zoeken ze gewoon gezelschap. Misschien voelen ze zich eenzaam, in de steek gelaten. Over reflectie gesproken: Hoe herderlijk zijn we? Zowel Jeremia als Jezus vragen ons reflectie…kijk eens naar jezelf!  Jeremia in de eerste lezing klaagt de herders van die tijd aan. We herkennen het: Moet hij misschien ook politici aanklagen of de virologen die ons toch weer in de steek lieten voor ons gevoel? Zijn zij geen goede herders? Of reflecteert dit ook op onszelf: omdat wij misschien niet altijd goede herders zijn voor onze familie, onze buren, onze parochie, mensen in nood, mensen die plots onze aandacht vragen? Soms ook niet voor de wereld, de maatschappij, de natuur? Wat we zien in het evangelie is dat Jezus’ herderschap er niet een van 9 tot 5 is: het weekend vrij en vier weken vakantie. Jezus cijfert zichzelf, zijn moeheid en die van zijn apostelen weg en geeft tijd en aandacht aan de menigte die komt. Zijn drijfveer?

God is voor zijn volk de Goede Herder en wenst zijn volk betrouwbare herders. Natuurlijk kunnen ook wij anno 2021 ons verlaten voelen door ouders, door leiders en kan zelfs de jeugd zich gedragen als schapen zonder herder.  Natuurlijk kunnen we ontgoocheld zijn door de fouten en tekorten van herders. En ja, natuurlijk doen we mee met kritiek op facebook, op twitter, in talkshows of op de app…Maar Jezus zegt: neem je rust, fiets, reflecteer en betrek het op jezelf… en zoals je wilt dat anderen voor jou zijn, wees ook zo voor jezelf.

Amen.