Preek van 15 november 2020
PREEK 33e zondag door het jaar A – 15 NOVEMBER 2020 OOGSTDANKVIERING Mattheüs 25, 14-21
Ik zag hem staan op Marktplaats, de site waarop ik dacht dat je vooral meubelen en speelgoed te koop zet en inruilt voor andere tweedehandse…daar las ik :
Snijmais balen, Oogst 2020: Mooie kolven erin, Goed gehakseld, Strak geperst droog, Ca 700 tot 800 kg 1.25 bij 1,25) grote balen- €65,- per stuk
Zomaar een advertentie uit de agrarische wereld, die niet alleen maar in De Boerderij of Nieuwe oogst wordt geplaatst, maar zelfs op een commerciële site waar mensen vanuit alle hoeken van de samenleving op kijken…misschien wel juist om erop te kunnen bieden en niet al te duur uit te komen. En natuurlijk, inmiddels staan op dit medium ook landbouwmachines, hooi te koop, silo’s, noem maar op, want in de landbouwwereld is kopen en verkopen méér dan ooit aan de orde. Hoe ga je het doen? Hou je nog wat over? Hoe verdien je een boterham? Want dát is wel wat deze éne totaal niet opvallende maisadvertentie ons zegt: vóór je nu eens met mais € 65,- verdiend hebt, passeren er al heel wat werkwoorden de revue: hakselen, persen, balen gemaakt en dan oogsten – al vele uren voor €65,-, maar daarvóór al: (ik lees vóór) wanneer je mais gaat zaaien in een te koude bodem, let dan op dat er dan meer plantuitval is. Bij ‘eerder’ zaaien is er kans op schade door nachtvorst. De bodemtemperatuur is afhankelijk van de grondsoort en van de ligging van het perceel. Op zware en laaggelegen gronden wordt mais vaak na 1 mei ingezaaid – om maar een stukje Dronten-Wageningen -kennis hier te spuien….
Werk, hard werken, processen in de gaten houden, zorg hebben vóór, het weer, de temperatuur, onderhoud…. Om in deze tijd boer te zijn, is veel nodig: tijd, inzicht, euro’s, passie…absoluut. En dan, dan hebben we het nog niet eens over ‘corona’…Alleen al wat krantenberichten van de laatste weken :
Corona zet bloemenprijzen onder druk 06-11-2020 | NIEUWS
Corona toont kwetsbaarheid aardappelketen 05-11-2020 | NIEUWS
Sierteelt kruipt uit dal, nieuw dal is in zicht 23-10-2020 | ACHTERGROND
Sluiting horeca verstoort rundvleesmarkt 16-10-2020 | ACHTERGROND
Corona schudt groente- en fruitmarkt op 02-10-2020 | ACHTERGROND
De wereld staat op zijn kop…de landbouw doet mee…
Een ander artikeltje schrijft over hoe we dat geestelijk verwerken:
, de meest voorkomende klacht in de agrarische wereld is de regie kwijt te zijn: fosfaatrechten, slechte melkprijzen, stoppersregeling, fipronil en stikstofdiscussie… voor burgers is dit een eerste nieuwe echte crisis, voor boeren is dit de zoveelste crisis”
Dan is er ook nog vogelgriep bij kippenboeren, een reorganisatie bij Friesland Campina, er was en er is ook ziekte in boerengezinnen, overlijden, een dochter, een man, een vader, een jonge vrouw en moeder…er is véél……heel véél…
Beste boeren, burgers en buitenlui, het lijkt een klaagverhaal…en we kennen de oude uitdrukking: “als de boeren niet meer klagen en de pastoors niet meer vragen, dan is dat het einde der dagen” maar: als we hier danken voor de oogst van 2020, dan is er zeker niet alleen te klagen…Natuurlijk: de melkprijs zakte, de export van melkpoeder naar China lag stil, de consumptie- en frites-aardappelen werden veel minder afgenomen, ook de horeca ligt stil…. Maar: de tarweprijs liep op, bloemenbedrijven draaiden, na alle vernietiging deze lente, overuren. Voor wie verkocht: de landbouwgrond-prijzen stegen en de mais was zoet – want ‘oogst’, ook in 2020, is altijd weer een verrassing. Mais is een prachtig product en er zijn eigenlijk alléén maar prachtige producten – van melk en wat daarvan gemaakt wordt, tot bloemen, van eieren tot vlees, van aardappelen tot graan – prachtige producten die met inspanning en tijd, met investering én met liefde iets zijn waarmee we elkaar en de wereld voeden… dáár gaat het eerst en vooral om. Alles wat met zo’n prachtig product te maken heeft, is gemaakt om mensen te voeden… dat doen we op afstand – op het land en in de schuren 1,5 m, maar ook door levering aan fabrieken, verschepen van aardappelen overzee – afstand… het hele boerengebeuren lijkt iets van ver weg, maar het gebeurt om de hoek, dichtbij. Ook alle zorgpersoneel voedt mensen! Wij zijn ‘oogsters’, ook als we niet een agrarisch bedrijf hebben: we voeden elkaar, we zorgen voor voedsel, van het pannetje eten bij de deur in coronatijd tot een bezoekje aan een zieke, tot een bloemetje voor de oudere in zorghuizen. Als we iets leren deze tijd, dan is het dat God ons de aarde toevertrouwt, dieren, gewassen, vruchtbaar-heid, het werk… Wij vertrouwen de producten toe aan industrie en verwerkers opdat het goede voeding wordt: En voedsel biedt immuniteit tegen virussen en ziektes. Mais en zoveel producten: zó gezond! De parabel van de talenten deze zondag leert ons dat de Heer ons, zijn dienaren, volledig vertrouwt… Hij verdeelt zijn bezit onder ons en vertrekt: afstand! Eerlijk zeggen: Zouden wij dat ook doen? Vertrouwen wij mensen als ze bv anders zijn van kleur, afkomst, godsdienst of geaardheid dan wijzelf? Die vraag is ook actueler dan ooit…Deze parabel vertelt dat God vraagt iets te DOEN met onze talenten, ze niet in de grond te stoppen, maar ermee te bouwen aan een prachtige wereld voor onszelf, voor medemensen, voor onze kinderen. God eist niet het onmogelijke: als die derde dienaar zijn talent zelfs niet naar de bank brengt, zegt Jezus: als je er niets mee doet, wordt je wereld donker, zonde! Hoe doen wij ‘t? Die vraag stelt de coronapandemie ons: Gaan we onbezorgd en soms hebberig om met de natuur, kiezen we roekeloos voor een snel en intensief economisch productieproces? De vele blogs en vlogs deze tijd vertellen hoe lastig het werken was met die 1,5 meter, looproutes, plastic schotten bij lopende banden, er werd volop creativiteit gevraagd…. een mooi woord op oogstdankdag: creatief zijn, scheppend zijn, we hebben immers met voedsel veel te geven maar ook veel te ontvangen. Uiteindelijk is het een voorrecht mee te werken aan gezondheid van mensen, een voorrecht om voedsel te produceren om mensen in leven te houden – een voorrecht om te délen van wat we hebben…met één maiskolf kan in Afrika al een gezin eten, laat staan alles waarin deze verwerkt wordt, alle eten, God zelf, die soms zo verre God, zaait en oogst in ons, heel dichtbij zelfs. Amen.
NHS