Geef de boeren perspectief!
De zorgen om het bedrijf spelen ook door in het gezinsleven van iedere boer.
In de zestiger jaren ben ik met mijn ouders naar de provincie Groningen verhuisd. Er ging een wereld voor mij open. De ruimte, de vrijheid om vooruit te komen in het boeren vak.
Er waren meer importboeren die er net zo over dachten. Mensen we gaan ervoor… Hard werken voor de toekomst, om de eventuele kinderen ook een toekomst te bieden. Als ondernemers en geloofsgenoten hielp je elkaar als het nodig was.
Natuurlijk hebben we ook mindere tijden gekend zoals velen zich nog zullen herinneren: boterberg, mineralenboekhouding, kringloopwijzer, melkquota, rentepercentage 8-12% enz..
Maar ach we kregen er de tijd voor om er mee om te gaan. Er was altijd brood op de plank en hadden plezier in het werk.
Vandaag de dag is het wel even anders. Ik, inmiddels met pensioen, merk dat er nog al wat gefrustreerde mensen rondlopen in de agrarische wereld, deels door omstandigheden gedwongen omdat men te weinig tijd krijgt om op veranderingen in te spelen en men niet de mogelijkheid krijgt om beleid te bepalen voor de toekomst en men daardoor geen plezier meer heeft in het werk.
Iedere vier jaar, of soms nog vaker, worden er mensen gekozen om het beleid te bepalen voor de komende tijd en te controleren of dat ook goed uitgevoerd werd of om bij te sturen. Vandaag de dag komt de ene verplichting na de andere en-of tal van andere wijzigingen op de eerdere regelingen.
Wij boeren hebben wel gezorgd voor een zo goedkoop mogelijk voedsel pakket.
De meeste van ons zijn na 1950 geboren en hebben alleen economische groei en weelde gekend. Het is mooi dat er zoveel te kiezen valt in de supermarkt en dat velen van ons op vakantie kunnen, dat gun ik een ieder: maar bedenk wel, alles wat wij op één of andere manier consumeren, gebruiken of verbruiken het vindt zijn oorsprong in de natuur, zelfs het plastic flesje en de benzine in de auto.
Als je Nederland van uit een satelliet bekijkt lijkt het veel op een goed onderhouden tuin, stedelijke gebieden met hier een daar een bosje en water, veel water. O ja, er wonen ook heel veel mensen die allemaal een plekje willen. Wat weer betekent, dat de boer minder ruimte krijgt .
Ik hoop niet de tijd mee te maken dat Nederland voedsel moet importeren in plaats van exporteren.
Keuzes maken, het leven zit er vol van. Ik denk nog weleens aan de kringloop, haal er niet meer af dan dat je erop of erin brengt.
O, ja nog even dit: Boer zijn is geen vak, het is een manier van leven het is ook emotie, bezig zijn met de natuur en is zeker niet met geld te vergoeden.
Regels maken en opleggen is geen kunst maar men moet de boer ook perspectief bieden.
Doet men dit niet dan voorzie ik nog grote problemen, ook in andere sectoren van onze maatschappij.
Een boer, (geen politicus)