Lees hier de overweging van Palmzondag 24 maart 2024!

Korte overweging Palmzondag 23-24 maart 2024

Marcus 11, 1-10; Jesaja 50, 4-7; Filippenzen 2 6-11; Marcus 14,1 – 15,47

Iedereen, echt iedereen heeft bij de lezing van Palmpasen, een dubbel gevoel: enerzijds het groen van de psalmen, de kleur van de hoop, de blije juichende mensen die niets liever willen dan een goede en rechtvaardige koning en regering, – die hosanna roepen: ‘red mij’, ‘bevrijd mij’. Een betekenis die ook opgesloten is in de naam Jezus (God redt). Jezus wordt verwelkomd met een citaat uit Psalm 118: ‘Gezegend Hij die komt in de naam van de Heer’

Anderzijds is er ook het rood van het bloed, het naderende lijden en het verraad waar we in het Lijdensverhaal getuige van zijn: het is PALMzondag en PASSIEzondag, zondag van het juichen, zondag van het lijden, de losse menigte, de later vastgebonden Jezus. Eigenlijk zoals ons eigen leven er in feite ook uitziet. Je ziet het vóór je hoe je op het ene moment het leven viert, gelukkig bent met alles wat je ten deel valt, terwijl je weet en soms aan den lijve ondervindt hoe broos en wankel dat geluk is: ziekte of andere tegenslag kunnen je ongenadig treffen, je relatie kan stuk lopen, het kan tegenzitten met je bedrijf, je werk, je kinderen…

Roem, eer en waardering staan nooit vast. Eenmaal een held, altijd een held, denken we: mooi niet. Mensen zijn je soms heel nabij, maar ze kunnen je ook laten vallen… we weten dat van sportkampioenen, televisiesterren… vandaag ‘Hosanna’, morgen ‘kruisig Hem’!

Maar als iemand aan ons vraagt: waar gaat Palmpasen echt over? Dan wordt, méér nog dan over de Palmtakken en het lijdensverhaal de ezel genoemd. En bij de evangelist Marcus heet het dier geen ‘ezel’ maar een veulen – Dat veulen legt de levensweg van Jezus uit. Jezus vereenzelvigt zich met het veulen. Het draagt hem op de weg waar hij wordt toegejuicht. Niet toevallig eindigt de tocht bij de tempel, waar ook paaslammeren geslacht worden. Het dier zegt niet alleen iets over de Heer, maar ook over ons, zijn leerlingen. We lazen immers dat het dier vastgebonden staat en losgemaakt moet worden. Daarmee zegt dat dier ook iets over óns, die dikwijls vastzitten, niet echt vrij mens zijn. Ook voor ons is het belangrijk dat we losgemaakt, bevrijd worden. En al willen we dat soms niet, we hebben God en mensen nodig, die ons helpen om een vrij en heel mens te worden. Dit ‘vastgebonden zijn en losgemaakt worden’ van het veulen, tot 2x toe genoemd, benadrukt hoe Marcus laat zien wie Jezus in zijn ogen is: het ware offer dat naar de slachtbank wordt geleid – aan God toegewijd. Hij sterft onschuldig. Jesaja in zijn lied van de Lijdende Dienstknecht spreekt daar ook al over: deze lijdende mens klaagt niet, hij blijft zijn vertrouwen zetten op God (50,7). Door steeds een open oor voor de Heer te hebben, weet hij zijn taak te volbrengen om uitgeputte, moedeloze mensen bij te staan (Jes. 50,7).

En Paulus, in zijn brief aan de Filippenzen schrijft ook over die dubbelheid: vernedering aan het kruis tegenover verheffing door God. Ook later in het Lijdensverhaal zien we hoe Jezus vastgezet wordt: de tegenstelling

Barabbas, de moordenaar, boven Jezus, de man van liefde en vrede. Een groot contrast: maar we kennen het: ons ‘ja’ van vandaag kan ook ‘nee’ van morgen zijn. Petrus kan er óók wat van: belooft dat Hij Jezus altijd trouw zal zijn, maar laat Hem toch vallen als hij zelf in gevaar komt. Het ezelsveulen ondervindt dat zelf: Wij prijzen hem om zijn nederigheid en eenvoud, maar steigeren als iemand óns ezel benoemt, en beschuldigen hem altijd van koppigheid en halsstarrigheid.

We gaan de Goede Week in, een week vol tegenstellingen: Jezus opent daarin de rij: geen grote parade, geenrode loper, geen veiligheidsmaatregelen of lijfwachten, geen agenten, afzettingen of geblokkeerde wegen.

De koning van de armen, zonder troon, of plechtige ontvangst van de overheid, zonder diplomatieke aanwezigheid. Een man op een ezel, vol aandacht en zorg voor uitgestotenen en in verzet tegen onrechtvaardigheid.

Vastgezet omdat hij mensen wilde bevrijden. We gaan hem volgen op Zijn kruisweg en danken wij hem voor de weg die hij is gegaan. Met Hem denken we aan het lijden van zoveel mensen die werden omgebracht, onschuldig… Hoe veel doden zijn er al niet gevallen, eerst al door de oorlog in Oekraïne, in de strijd tussen Hamas en Israël, op zoveel plekken in Afrika, vrijdagavond in Moskou maar ook hier? Van Aleksey Navalny tot het meisje in Winsum: mensen die ons uiteindelijk vertellen dat dood en lijden niet het laatste woord hebben maar de liefde, het rood van de liefde. Dat het groen van de hoop het rood van het lijden overwint, maar het rood van de liefde het laatste woord heeft. Dat we blijven hopen op een wereld van rechtvaardige mensen, die losmaken en bevrijden. Ik wens u een goede, goede week toe.

ZEGENING PALMTAKKEN

Goede God, laat Uw zegen rusten op deze palmtakjes waarmee wij Jezus willen eren, vandaag en alle dagen van het jaar. Laat Uw zegen rusten op alle mensen die een takje meenemen om het een plek te geven in hun huis. Moge deze palmtakjes voor ons een teken zijn van Jezus, die leeft door alle tijden heen, in zomer en winter, overal waar mensen Zijn weg van de liefde gaan. Als wij een palmtakje ontvangen, zeggen we daarmee: ik wil denken en doen als Jezus, dan wordt het goed. Zegen, Heer, deze palmtakjes; in de naam van de Vader en Zoon en de Heilige Geest.