Lees hier de preek van 2 oktober: Startzondag
PREEK 27e zondag door het jaar C – 1/2 okt 2022
Startzondag Delfzijl Noord-Groningen –
Habakuk 1, 2-3;2,2-4. 2 Timotheüs 1, 6-8.13-14. Lucas 17, 5-10
————————————————————-
Het wordt misschien wel hèt woord van 2022, het woord VEERKRACHT, de kracht om terug te veren en mee te veren en tegelijkertijd sterk te blijven, wat er ook op je drukt of op je pad komt. Misschien is het wel iets dat iedere mens zich vandaag de dag eigen wil maken. Immers: Veerkracht helpt ons om beter met emoties om te gaan, met tegenslagen, met die beroemde ‘donderslagen bij heldere hemel’, veerkracht is ook nodig als je de psychische en fysieke effecten van tijdstekort ondervindt, als er stress is, geldzorgen, van ergernissen of als je moe of tureluurs wordt van de zo snel veranderende wereld, kortom: veerkracht is nodig om het leven beter aan te kunnen en om het vol te houden en creatief problemen op te lossen.
In ons mooie leef- en werkgebied hier zijn we veel bezig met de grond, de bodem, de aarde. En hoewel dit al jaren een item is, werken de aardbevingen niet mee om op deze Groninger grond rustig en vredig te leven – net zoals de politiek niet meewerkt met een positieve toekomstvisie op land- en tuinbouw. Met een goede dosis veerkracht kun je de schep, de schop, tillen en worden we de problemen de baas. Natuurlijk: er zijn veel berichten over het feit dat er zoveel werkers te kort zijn omdat het mensen aan veerkracht ontbreekt… Veerkracht lijkt de sleutel tot succes. Maar veerkracht is ook een ongrijpbaar fenomeen; iets wat je bezit, of niet. Maar… psychologen en theologen zeggen: ieder mens kan veerkracht ontwikkelen. En wie veerkracht ontwikkelt, durft de schop in de aarde te zetten en is uitstekend toegerust voor een gezond, gelukkig leven. De lezingen vandaag zeggen: veerkracht is eigenlijk hetzelfde als ‘geloof’. Als we lezen uit dat kleine profetenboekje Habakuk – t lijkt wel een artikel is uit een modern tijdschrift – de eerste lezing, dan lezen we dat hij met al zijn vragen waar hij stress van heeft, gewoon naar God gaat: zijn vragen zijn: God, hoe komt het dat er zoveel onrecht en geweld is in de wereld? En: Hoe ‘t kan dat onschuldige mensen zoveel kwaad treft? Wat is er veranderd in onze wereld de afgelopen 2600 jaar? Want rond 600 voor Christus schreef Habakuk deze woorden al op in een tijd net als nu vol opstand, oorlog en verzet. Verandert er dan nooit wat? Betekent ons geloof nog wat op dit punt? Kan God hierin niets betekenen? Onze stormachtige wereld – letterlijk, volop orkanen en typhonen – en zowel de roerige Kerk als de politiek van nu kent net zoveel ‘waarom- en hoelang-nog? -vragen’ als toen. Waarom voert Rusland oorlog tegen Oekraïne en Europa? Wat hebben ze aan geannexeerde gebieden? Waarom zijn er miljoenen vluchtelingen? Kan God daar wat aan doen? Hoelang gaat al die ellende nog duren? Het antwoord is: zolang machthebbers zichzelf tot god verheffen, zolang mensen willen hébben in plaats van zíjn en de aarde zien als alleen economisch gewin… Maar hoe zit het met de veerkracht van mensen, daar en hier? Hoelang houdt Oekraïne vol? Hoelang kunnen vluchtelingen wachten in Ter Apel, Zoutkamp, Zuidbroek en in AZC ’s? Hoelang houden de boeren hun land, hun vee, hun passie voor werken met gewassen? Hoe veerkrachtig zijn wij als Kerk bij grote wereldproblemen én bij dit ogenschijnlijk gebrek aan geloof?
In het Lucasevangelie vandaag zijn de leerlingen op een punt gekomen dat ze bijna ontmoedigd raken door de uitnodiging van Jezus hem te volgen. Ze zien hoeveel impact geloof heeft en ze geven eerlijk toe bij Jezus dat hun vertrouwen niet groot genoeg is. In alle bescheidenheid vragen ze: Jezus, geef ons meer geloof, meer veerkracht. Dan staan we sterker en zullen we de uitdagingen beter aankunnen. Jezus’ reactie is verrassend. Hij verwijst naar de grond, de aarde, naarhet kleine mosterdzaadje en zegt: als jullie een geloof hadden als een mosterdzaadje… Dat zou niet alleen genoeg zijn om een moerbeiboom te verplaatsen maar geloof kan je de kracht geven om de grootste tegenslagen op te vangen. De groei naar vertrouwen en veerkracht is een hele weg: Van klein en kwetsbaar naar sterk en stevig. Natuurlijk ontmoedigen de wereldzaken en de Kerk ons van tijd tot tijd: maar al komen onze dromen nú niet uit, houd vol.
Heb geduld. Habakuk zegt expres: Schrijf het visioen op, wacht maar, het komt zeker, en het komt niet te laat. Het laatste stukje evangelie is ingewikkeld: het hele loon- en prestatie-denken, toen en nu, speelt voor God geen rol speelt. Ooit dachten we dat alle daden en prestaties verrekend werden met het loon dat je van God ervoor zou krijgen: zo van: ik doe toch mijn best, dan kan het me alleen maar goed gaan. Nee, God is geen slavendrijver en ook géén boekhouder die prestaties noteert en beoordeelt. Nee, als God iets van ons vraagt, dan is het veerkracht, om gewoon op Groninger bodem te doen wat gedaan moet worden – dat is onze ‘taak’ als christen, niet meer en niet minder… en met veerkracht is ‘t steeds opnieuw proberen – buigbaar zijn, en soms voelt het even als slavenarbeid – maar God “beveelt” niets; Hij moedigt ons aan, hij support, Hij gelooft in ons; daarom is ‘n klein spikkeltje geloof (kaft boekje) al genoeg om bergen te verzetten. Zo willen we opstarten dit najaar, met God als supporter, die ons aanmoedigt op te veren, adem te halen, de schep te hanteren en verder te kunnen. Laten we blijven bidden dat God als supporter aan de zijlijn ons dit nieuwe kerk- en veerkracht inblaast met zijn Geest en ons aanmoedigt met Zijn woord en met zijn liefde. Een mooi nieuw seizoen gewenst! Amen.