Preek van 23 januari 2022

OVERWEGING 3e zondag door het jaar C – 22-23 januari 2022

Nehemia 8, 2-4a.5-6.8-10; 1 Korinthe 12, 12-30; Lucas 1,1-4;4, 14-21

Het zou ‘n studie waard zijn om eens te onderzoeken wat een persconferentie nu eigenlijk met mensen doet. We leven immers al 2 jaar van persconferentie naar persconferentie. Zo’n persmoment brengt een boodschap, soms een blijde, soms een zorgelijke boodschap met gevolgen. Het doet wat denken aan die heraut in het kerstspel die Jozef en Maria een boodschap kwam brengen, of die duif met dat olijftakje bij de ark van Noach: de boekrol open: wat staat ons te doen? Het is waar, de coronapandemie houdt ons nog steeds behoorlijk bezig – veel mensen in quarantaine nu. Hoe verder? Wat staat er op de rol?

En misschien is het wel omdat ik maandag de uitvaart zal leiden in Noord-Groningen van een man, die in 1920 geboren is, 101 jaar oud geworden dus –en die – heel helder van geest – op zijn 100^e – vertelde dat zijn vader heel ziek was geweest door de Spaanse griep. In ons land stierven toen in 2 jaar tijd zo’n 38.000 mensen. Hij zei met een glimlach: als mijn vader het niet overleefd had, was ik er niet geweest. En natuurlijk vroeg ik hem hoe zijn ouders dit hadden doorstaan: met zes kinderen, hij was de zevende; hij was ervan overtuigd dat zij het hadden gered door hun geloof. Een broer van hem werd priester, een zus kloosterzuster. Zo ging dat toen. 100 jaar geleden. We kunnen inmiddels meepraten over wat een pandemie is en we weten nu ook dat je het overleeft of niet – jong of oud, net als toen. En de bron waaruit mensen putten toen, in die barre tijd, was wel degelijk hun geloof – die boodschap, die boekrol, de Bijbel. In dit weekend wordt in veel kerken aandacht geschonken aan de eenheid van de kerken en aan de Bijbel. De lezingen zetten ons ook op dat spoor. Hoe hou je het vol als je verschrikkelijke dingen treffen? Mijn eigen grootouders brachten tussen 1910 en 1920 ook zes kindjes naar het kerkhof. Waar haalden ze de kracht vandaan?

In de tijd van gouverneur Nehemia en de priester en Schriftgeleerde Ezra – de eerste lezing – moest er ook weer opnieuw worden opgebouwd. Verslagen, een beetje zoals de as-laag op dat eiland Tonga deze week: En dé manier, om het volk te bemoedigen was, om hen samen te roepen en uit de Thora voor te lezen en dat ontroerde mensen, zo horen we. Het was een manier om zowel je tranen te laten gaan als ook om weer feestelijk samen te zijn. Het is dat lezen uit de Schrift dat het hart gaat vormen van het samenzijn. In de Pauluslezing horen we dat Jezus zelf de boodschap is en daarmeehet hart vormt van de gemeenschap – en wij vormen allemaal een deel van die gemeenschap, van dat hart. In één geest zijn we verbonden, misschien wel veel méér dan we beseffen. Wie of hoe we ook zijn, welke achtergrond we ook hebben, we zijn allemaal van God, allemaal gelijk en samen vormen we het lichaam van Christus en ieder van ons is een lid van dit lichaam. Paulus voegt daaraan toe dat elk van die leden zijn of haar eigen gaven heeft. De een is hier goed in, de ander daarin! Maar geen van hen, of ze nu katholiek, protestants, orthodox of anglicaans zijn, gaat zijn of haar eigen weg, want samen vormen we dat ene lichaam van Christus en hebben we één weg te gaan: de weg van de Blijde Boodschap, en dat is die Boodschap van liefde, vrede en vreugde voor alle mensen. Daarin ligt wel een klusje, een uitdaging: hoe kunnen we elkaar bemoedigen en versterken? Wie heeft extra kracht nodig? Kunnen we iets doen? Het zal u, net als mij en ons, ook ontzettend gespeten hebben dat we de laatste tijd zo weinig konden… en eigenlijk al 2 jaar … maar de uitdaging blijft. Zo ontmoeten we in het evangelie Jezus in de synagoge van zijn eigen geboorteplaats… en ja, hij weet als geen ander hoe mensen behoefte hebben aan vrijheid, aan wat nieuwe moed en vertrouwen. En Jezus slaat diezelfde Bijbel, boekrol, Thora, open en Hij ziet het als zijn taak om bevrijding te brengen, verlichting, vreugde, verlossing voor wie vastzit.

En ik weet niet hoe u deze tijd ervaart – maar wat is er een honger naar bevrijding, naar iets moois en goeds…naar muziek en een concert, naar een ontmoeting met een groep mensen die je twee jaar bijna niet zag, naar wat perspectief voor wie de deuren dicht heeft, naar wat verlichting voor mensen in de zorg en bij de politie. De woorden van Jezus – en met name zijn woorden dat Gods Geest over hem gekomen is, vormen het begin van een nieuwe en betere tijd- die woorden ráken! Misschien alle reden om niet te wachten maar het boek te openen, nog eens over te lezen wat er staat en goed te weten dat het voor ons is bedoeld en voor ónze bevrijding. De Bijbel is onze persconferentie – goed nieuws dus. Gelukkig maar. Amen.